Հանրային սննդի ոլորտում իրականացվող գործունեություն է համարվում խոհարարական արտադրանքի օտարումը (այդ թվում՝ առաքմամբ) և (կամ) սպառման կազմակերպումը: Այդ գործունեությունը ներառում է նաև խոհարարական արտադրանքի սպառման կազմակերպման հետ անմիջականորեն կապված ապրանքների մատակարարումը, աշխատանքների կատարումը, ծառայությունների մատուցումը, մասնավորապես՝ սպասարկումը, մուտքի թույլտվությունը:

Հանրային սննդի ոլորտում գործունեություն իրականացնող ռեզիդենտ առևտրային կազմակերպությունը և անհատ ձեռնարկատերը կարող են համարվել շրջանառության հարկ վճարող հարկային օրենսգրքով սահմանված ժամկետներում հարկային մարմին շրջանառության հարկ վճարող համարվելու վերաբերյալ հայտարարություն ներկայացնելու դեպքում:

     Շրջանառության հարկ վճարող համարվող՝ հանրային սննդի ոլորտում գործունեություն իրականացնող ռեզիդենտ առևտրային կազմակերպությունը և անհատ ձեռնարկատերը տվյալ հարկային տարվա ընթացքում համարվում են շրջանառության հարկ վճարող անկախ հարկային օրենսգրքով սահմանված սահմանափակումներից, բացառությամբ այն դեպքերի, երբ շրջանառության հարկ վճարող համարվող հանրային սննդի ոլորտում գործունեություն իրականացնող ռեզիդենտ առևտրային կազմակերպությունը և անհատ ձեռնարկատերը հարկային մարմին են ներկայացրել ԱԱՀ վճարող համարվելու և որպես ԱԱՀ վճարող հաշվառվելու վերաբերյալ հայտարարություն:

Հանրային սննդի ոլորտում գործող կազմակերպությունների համար սահմանված են շրջանառության հարկի հետևյալ դրոույքաչափերը՝

1. Հանրային սննդի ոլորտում իրականացվող գործունեությունից ստացվող եկամուտներ- 6%
2. Հանրային սննդի ոլորտում գործունեություն իրականացնող շրջանառության հարկ վճարողների կողմից Հայաստանի Հանրապետությունում կիրառվող՝ տնտեսական գործունեության դասակարգչի «Հանրային սննդի կազմակերպում» հատվածում չներառվող՝ այլ ակտիվների օտարումից, ինչպես նաև այլ գործունեությունից ստացվող եկամուտներ- 20%

Ընդ որում՝ սահմանված դրույքաչափերով հաշվարկված շրջանառության հարկի գումարը նվազեցվում է տվյալ հաշվետու ժամանակաշրջանում հանրային սննդի ոլորտում իրականացվող գործունեության հետ կապված փաստաթղթերով հիմնավորված ծախսերի (բացառությամբ հիմնական միջոցներ ձեռք բերելու կամ կառուցելու ծախսերի, հիմնական միջոցների վրա կատարվող կապիտալ և ընթացիկ ծախսերի ու հիմնական միջոցների և ոչ նյութական ակտիվների ամորտիզացիոն մասհանումների, ինչպես նաև խոհարարական արտադրանք չհանդիսացող այլ ակտիվների օտարման դեպքում՝ դրանք ձեռք բերելու ծախսերի) հանրագումարի 3%-ը կազմող գումարի չափով: Եթե սահմանված նվազեցումներից հետո շրջանառության հարկի գումարը կազմում է հանրային սննդի ոլորտում իրականացվող գործունեությունից ձևավորվող հարկման բազայի 4%-ից պակաս գումար, ապա ծախսերի գծով նվազեցումը կատարվում է այն չափով, որ շրջանառության հարկի գումարը կազմի հանրային սննդի ոլորտում իրականացվող գործունեությունից ձևավորվող հարկման բազայի 4%-ը:

 Ծախսերի մեջ ներառվում են նաև ձեռք բերվող կամ ներմուծվող ապրանքների համար վճարվող մաքսատուրքի, ԱԱՀ-ի, ակցիզային հարկի և (կամ) բնապահպանական հարկի գումարները:

Հարկ է նշել, որ Հանրային սննդի ոլորտում գործունեություն իրականացնող շրջանառության հարկ վճարողների կողմից Հայաստանի Հանրապետությունում կիրառվող՝ տնտեսական գործունեության դասակարգչի «Հանրային սննդի կազմակերպում» հատվածում չներառվող՝ այլ ակտիվների օտարումից, ինչպես նաև այլ գործունեությունից ստացվող եկամուտների մասով հարկային օրենսգիրքը նվազեցումներ չի սահմանում: Ուստի եթե կազմակերպությունը գործունեություն է իրականացնում բացառապես  հանրային սննդի ոլորտում ապա առավել նպատակահարմար է գործունեությունը իրականացնել Շրջանառության հարկի դաշտում, հակառակ դեպքում՝ կազմակերպությունը պետք է հաշվարկի Հանրային սննդից տարբեր գործունեության տեսակարար կշիռը և հասկանա արդյոք նպատակահարմար է գործել շրջանառության հարկի դաշտում և հանրային սննդից տարբեր գործունեության մասով վճարել 20% շրջանառության հարկ՝ առանց նվազեցնելու իրավունքի, թե ընտրել ԱԱՀ-ի դաշտում գործելու տարբերակը:

Անդրադառնալով ՀՕ-68-Ն օրենքին նշենք որ կատարվելու է հետևյալ փոփոխութունը:

Սկսած 2020 թվականի հունվարի 1-ից  հանրային սննդի գործունեությունից  զատ այլ գործունեությունը շրջանառության հարկ վճարող հանրային սննդի ոլորտում գործող կազմակերպության համար կարող է հարկվել շրջանառության հարկի հետևյալ դրույքաչափերով՝ այն դեպքում եթե տվյալ հարկային տարվա ընթացքում կազմակերպության գործունեության բոլոր տեսակների մասով իրացման շրջանառությունը չի գերազանցել 115 միլիոն դրամը, կամ տվյալ հարկային տարվա ընթացքում տեղի չի ունեցել Օրենսգրքի 254-րդ հոդվածի 3-րդ մասի 4-7-րդ կետերում նշված փաստերից որևէ մեկը: